Dag 3 Spectaculair begin

De nacht was kort. 't Is te zeggen: ik ben een slechte slaper. Dan maar vroeg uit de veren. Chanelleke komt me dapper duidelijk maken dat ze best nu al wil gaan wandelen. 
Ik treuzel wat, omdat de zon toch steeds wat later opkomt, en ik reken op een mooie zonsopgang. 
Wanneer ik de dreef in sla, zie ik dat het een topper is. 
Ik haast me naar het water, en ik geniet van de kleuren, die heel snel weer verdwijnen. 

Ademen. 
Stilstaan. 
Eventjes...

Het gewei-manneke in de maak.

Hoe het komt, weet ik niet. Misschien heeft het met mijn naam te maken dat ik 'iets heb' met geweien.
In mijn naam Denert hoor ik toch altijd al een soort hert op de achtergrond.
Het heeft vooral iets mysterieus, iets raadselachtigs.
Vooral ook omdat het een tijdelijke tooi is, iets dat na verloop van tijd gewoon afgeworpen wordt...
Zo heeft het ook een boodschap van vergankelijkheid in zich.

Het gewei-manneke kreeg gisteravond een eerste aanzet in mijn art journal.
Ik heb niet iets als 'mijn art journal' enkelvoud. 
Ik heb er in meervoud, 
en ik werk in alles door mekaar heen, zodat elk gevoel voor chronologie ontbreekt.

Ik ga dit manneke vandaag nog een beetje bijwerken. 
Bijkleuren, intensere trekken geven, of zo. Al weet ik niet waar ik op uitkom.

Dit is onaf. 

Zoals veel zaken in het leven onaf zijn of onaf blijven.

Het gewei-manneke groet de dag.
En ik groet jullie 💚

Dag 2 een dag met een open einde

Deze dag begon vroeg, met de dagelijkse zorg voor de beestjes. De kipjes Kwiekie, Spic en Span; PJ the pig, het hangbuikzwijntje dat geen mini maar extra large bleek te zijn... Ook de poesjes... En niet te vergeten: Chanelleke...
Op weg naar de achtertuin, waar PJ en de kipjes wonen, loop ik door het gras, bekijk ik de borders en wat er zoal bloeit.
Ik ontdek bloemen, die het gedurende heel de hete zomer hebben laten afweten, maar nu bloeien alsof hun leven ervan afhangt.
Zoals deze dahlia, met een beetje ochtenddauw op de randen van de bloemblaadjes.
Ik neem het beeld mee in mijn dag, het felle rood is voedend voor de creativiteit. Het motiveert.

Er was ook onze leesgroep.
Een fantastisch verhaal werd voorgelezen door Hilde,
met de warme stem.
Het verhaal was heel boeiend en verrassend, het kon alle kanten op.
En het eindigt open...
Dat wil zeggen dat ik me de rest van de dag zal afvragen hoe ik het einde zou invullen...
Ik heb heel veel ideeën...

Er is leegte en er is te veel.

Dat gebeurt soms in mijn springerige brein.
Mijn fantasie slingert me van links naar rechts, van onder naar boven en weer terug.
Misschien dat ik het kan vatten wanneer ik mijn potlood of verf neem en mijn hand laat tekenen wat mijn buikgevoel weet.
Dat doe ik vaak, als mijn verstand voor een raadsel staat.
Dus, dit heeft hier ook een open einde...
Ik weet niet wat ik ga tekenen.

Qué serà, serà...

Na deze hete zomer wordt het tijd om weer op zoek te gaan naar de creatieve bron in mezelf.

Reflecteren

Mijmerend zitten, reflecteren over de voorbije hete zomer... Aanwezig zijn in dit moment. Ademen.


Aandachtig zijn. Laten komen wat komt.
Genieten van de heerlijke na-zomerse dagen.

Ik probeer elke dag creatief bezig te zijn.
De ene dag lukt het al beter dan de andere.
Soms gaat het leven met me de hort op,
en dan dringen andere prioriteiten zich op.
Dag per dag,
stapje per stapje... gaan we verder op het 'scheppende' pad.
Ik ben niet bang om traag en gestaag vooruit te stappen,
ik ben wel bang van stilstand,
hoe voedend deze ook soms kan zijn.