Heerlijk paars |
Na
alle regen- en hagelvlagen…
Na
alle zorgen en paniekmomenten…
Komt
er weer wat rust.
De
ochtendwandeling met Chanelleke is weer herleid tot wat ze was…
De
gevelde bomen zijn weggehaald.
Chanelleke is geen fan van het gekraak van takken.
Ze
stopt aan de rand van het bos, als de wind haar te hevig lijkt.
Deze
morgen hebben we weer oog voor schoonheid in de kleine dingen.
Plots
maakt mijn hart een sprongetje.
Iets
paars in het gras, tussen oude weggekwijnde bladeren…
Daar
is het weer…
Het
maartse viooltje…
Een
plezier om dat weer te ontdekken, in het slagveld dat mijn dreef was.
Het
is zo mooi.
Het
is zo puur en zo pril.
Hoe
klein het ook is, het geeft kracht.
Het
geeft aanzet tot optimisme.
Het
maakt mijn stemming plotsklaps positief.
Een
klein paars bloemetje, in het wild…
Het
doet wonderen.
Hier
heb ik aandacht voor…
Hier
loop ik niet meer achteloos aan voorbij.
De
natuur schudt me weer wakker.
Moeder
aarde… draagt me…
Zelfs
wanneer ik twijfel.
Daar de lente begint te kriebelen,
en het tijd wordt om heel veel buiten te vertoeven, ga ik er een tijdje tussenuit.
Ik wil tijd nemen om een aantal zaken te overdenken.
Een beetje bijsturen.
Ook een aantal technische dingen wat deze blog betreft.
Het kan dus een tijd duren eer ik terug paraat ben.
Ik bedank je voor het lezen.
Ik ga zorgen voor wat me-time.
Alles in een ander tempo doen.
Wat trager wellicht...
Maar dat kan enkel voedend zijn.
Als je ook aan me-time toe bent...
ik wens je een fijne tijd.
Geniet van iedere dag, die een ongelooflijk geschenk is.
Ik wens je het geluk van een maarts viooltje…
Tot later...
Hoop ik...
En een dikke merci.
💜