Andere focus

Even weg

Lieve lezer,
ik ga er even tussenuit.
Er is niks aan de hand hoor...
Ik heb alleen mijn volledige aandacht nodig voor andere zaken en werkzaamheden.
Mijn creatieve bezigheden zullen sowieso verstoord worden door allerlei opknapwerk in en om mijn paradijsje.
Technische regelingen en getimmer en zo, matchen niet bijzonder goed met mijn kunstzinnige kant... die gaan met heel veel energie lopen.
Daarom hou ik er hier een tijdje mee op.
Als en wanneer de tijd me toelaat ga ik zeker wel creatief aan de slag.
Enfin, ik hoop dat er momenten zijn dat ik kan schrijven en schilderen... 
want dat is mijn adem en mijn zijn.

Dankjewel voor het lezen van mijn blog...
Lezen kan altijd hoor...

Ik wens je een heel fijne tijd, met de aangekondigde zomerse dagen, zal dat wel goed komen, denk ik.

Ik hoop 'tot later' wanneer ik terug op post ben.

Dikke merci.

Dikke knuffel van iedereen hier in het creatief paradijsje.

Van Nelleke, Oscarke, Spic en Span, Charlotje en Aurélia... 
van de bomen, struikjes en bloemekes,
van de te vroege paddenstoeltjes in het gras
en niet in het minste van mezelf.
Dankjewel.

💗

Dag 229 Koordjes

Wirwar

Ik beweeg me doorheen een hobbelig, krom en hoekig landschap.

Er hangt mysterie in de lucht en mystiek.

Ik voel dat aan alles wat ik heb.

Nee.

Ik voel het aan alles wat ik ben.

Dat klinkt beter. 
Veel beter.

Het komt dichter bij de essentie van het leven.

Niet hebben, maar zijn.

Ik ben dan ontvankelijker voor wat is.

Voor de appelblauwzeegroene tinten die de lucht zo betoverend mooi kleuren.

Net als het gras, of is het mos, of is het het prachtigste fluweel…

Het voelt heel zacht onder mijn voeten.

Het spoort aan tot lichtvoetigheid.

Tot lichtheid.
Ragfijne touwtjes wentelen zich in de wolken.
Strelen het mos aan mijn voeten.
Kriebelen mijn tenen.
Het is een raadsel.
Waarom doen ze dit?
Zoeken ze contact?
Kan ik iets doen?
Nee.
Enkel kijken en zien.
Enkel voelen.

Ik wens je een dag die fijn is en een beetje mysterieus.
Dikke knuffel.

💚

Dag 228 Prince de Galles

Toerke doen

De kleine prins heeft een vaste stek gevonden. Het was eventjes zoeken… Het is wat planeten en sterren betreft behoorlijk druk in het heelal. Maar hij heeft gevonden en beslist.

Het is zo zalig vertoeven in zijn eigenste planeet.

Die is zo prachtig mooi van kleur, zijn lievelingskleurtje, paars.

De kleine prins denkt nog na over een naam voor zijn woonplekje.

Ik zou nog iets meer vertellen, maar het is eigenlijk, feitelijk een goed bewaard geheim.

Ik neem aan dat jij, te vertrouwen bent…

Ga je het niet verder vertellen dan?

Op die planeet woont namelijk een witte eenhoorn.

Die woont aan de achterkant, aan de donkere kant. Hij is lichtschuw.

Zwijgen hé hierover. Aan niemand zeggen… Stt.

Voor zichzelf heeft de kleine prins een naam bedacht. Hij gaat voortaan officieel door het leven als ‘le Prince de Galles’…. Dat klinkt goed en het verwijst een beetje naar zijn edele Franse afkomst. Over zijn roepnaam moet nog verder worden nagedacht. Dat is belangrijk. Maar dat komt later wel.

Eerst en vooral en bovenal is de prins een geboren avonturier.

Hij kan het dan ook niet laten om op ontdekkingstocht te gaan.

Hij heeft dikke touwen met mastworpen aan mekaar geknoopt, zo heeft hij een stevige touwladder. Dat maakt het een stuk makkelijker om in en uit het raam te klauteren wanneer het begint te kriebelen.

De wijze witte eenhoorn heeft hem de raad gegeven een beetje in de buurt te blijven als hij, nieuwsgierig als hij is, zijn exploratiedrang wil voeden.

En nog een klein geheimpje als afsluiter dan…maar beloof het hé: mondje dicht…

De eenhoorn heeft beloofd, ten stelligste, dat hij de kleine prins op zijn rug zou meenemen op een lange vlucht wanneer hij er klaar voor is.

Dat lijkt me behoorlijk grensverleggend.

Ik wens je een heel fijne dag.

Met of zonder avontuurlijke tochten…

Dikke knuffel.

💚

Dag 227 Wat nu?

Vragen

Ik heb heel veel vragen in mijn hoofd.
Gehad.
Het is nu een stuk minder geworden.
Hoe dat komt?
Ja, dat vraag ik me ook af.

Ik weet het niet.
Ik denk minder.
Ik pieker minder.
Ik herkauw minder.
Dat lijkt gezonder te zijn.

Zo voelt het toch.
Denk ik.

Zit ik hier nu ook weer in een vicieus cirkeltje te manoeuvreren?
Misschien.
Het zou wel kunnen.
Ik ga daar niet over nadenken nu.
Ik heb andere dingen te doen.
Zoals me afvragen wat ik morgen moet bedenken om te schrijven.

Zie je wel.
Alweer een vastgelopen kringredenering.

Het houdt niet op.
Kringen en cirkels hebben geen einde.
Geef mij maar een spiraal.

Fijne dag nog.
Dikke knuffel.

💙