Dag 61 Te kort geschoten

Verdorie toch

Ik had mijn hoofd en hart
gevuld met geloof en goede intenties.
Ik had het in me, om over de diepe kloof in mijn pad, heen te kunnen vliegen.
Overtuigd van de kracht van mijn vleugeltjes.

En zie me hier nu staan.
Ben ik geschrokken!

Ik ben niet ver geraakt.
Niet erg diep gevallen.

Gelukkig heb ik lange tenen.
Sterker zijn die dan mijn tengere vleugeltjes.

Ik kan hier heel lang blijven staan.
Mijn gedachten een beetje ordenen,
terwijl ik op mijn positieven kom,
van mijn onverwachte val.

Blijkbaar is in iets geloven wel al iets,
maar zonder oefenen en doorzetten,
kom ik dus nergens.

Hoe kom ik hier nu weer weg?

Hopen dat het goed komt...
Als dat dan maar genoeg is...

💚