Dag 128 Wadend

Zuivering

Ik ben het water in gelopen.

Ik wil voeling krijgen met de rimpelingen op het spiegelend oppervlak,
en met de onderstromen.

Ik voel zand en aarde
glibberige stenen en draderig mos,
onder de zolen van mijn blote voeten.

Mijn bevrijde handen strelen het water,
en voelen hoe de zuivering zich in zet… van mijn tenen tot mijn kruin.

Dit water heeft iets heel bijzonders.

Het is toverwater, met oneindig veel magische krachten.

Ik voel de tintelende zinderingen van warm en koud tegelijk.

Het stroomt.

Het stroomt !

Fladderende vogels zijn getuigen van het gebeuren.

Ze schetteren.

Ze fluiten.

Ze krijsen als meeuwen.

Ze tsjilpen als mussen.

Ze pakken de vlucht van de zeearend op een snelle zeewind.

Ik voel me gedragen en beschermd.

Ik voel me vrij van last en nonsens.

Ik voel me licht.

Ik ben het licht.

Ik ben het water.

Ik ben de vogel.

Ik ben de lucht.

Ik ben de aarde.

Ik weet nu wie ik ben.

Ik ben een spiegel van een universum.

Iedereen is alles.

Alles is iedereen.

Laat het stromen…

Doe maar…

💙