Dag 148 Niks nieuws

Wat is me dat allemaal

Het gebeurt wel eens dat ik de tv aanzet wanneer ik creatief bezig ben.
Soms heb ik iets nodig als achtergrondgeluid.
Nu was er het nieuws.
Vroeger luisterde ik daar vaak naar,
maar de laatste tijd,
begint het me aardig op de heupen te werken.
Ik heb eens gedurende een kwartier, of nog zolang niet,
neergepend waarmee mijn geest zo allemaal gebombardeerd werd.
Woorden, flarden, uitspraken,
waarvan de betekenis niet altijd duidelijk is.
Zouden de politiekers zelf wel goed weten wat ze zeggen,
ik vraag het me wel af, in een kritische bui.
Natuurlijk,
er is nieuws,
en nieuws,
dat weet ik ook wel.
Maar er is zoveel vluchtige bladvulling bij, 
waarvan ik me afvraag of ik dat al van 's morgens vroeg 
bij mijn boterhammeke met choco wil geserveerd krijgen.
Ieder zijn ding natuurlijk.
Ieder zijn meug.
Maar ik had het gevoel van 'trop is teveel'.
Mij zijn ze onderweg naar hun overvloed van informatie toch maar eventjes kwijtgespeeld.
Een keer nieuws per dag,
het is vast wel voldoende,
om de draad in de wereld niet helemaal kwijt te geraken.
En ongewild heeft dat nieuws toch zijn weg gevonden,
naar mijn tafel,
heeft het mijn blad gevuld.
Ongewild?
Ongewenst?
Toevallig?
Onoverkomelijk?
Misschien kunnen we er echt niet onderuit...
Ik wens je hoe dan ook, een goed-nieuws-dag...

💜