Dag 166 Vertrouwen

vol verwachting

Beetje bij beetje groeit weer het vertrouwen.

Het was een beetje zoek geraakt.

Verloren in de strubbelingen van alledaagse bezigheden en besognes.

Vertrouwen is dat iets dat je moet verdienen?

Dat heb ik dikwijls gehoord.

Geldt dat ook voor het vertrouwen in mezelf dan?

Ik weet het niet zo goed.

Wanneer ik met bezig ben in mijn creatief paradijsje heb ik het volop.

Dan vertrouw ik mezelf en wat ik doe.

Omdat ik dan op mijn intuïtie afga.

Dat is een puur buikgevoel, daar komt geen denken aan te pas.

Het loopt fout wanneer ik begin te denken.

Dan kijk ik plots met een andere bril.

Ik zie dan dingen die ik ineens niet meer goed vind.

Als ik dan veranderingen aanbreng, klopt het vaak niet meer.

Dat wat creatief vertrouwen betreft.

Maar dat grotere en diepere vertrouwen in mezelf?

Tja, dat heeft in de loop van de tijd serieuze deuken gekregen.

En dan slaat de twijfel toe.

Is het dan niet beter van mijn hersens te gebruiken.

Als een wiskundige geest heel analytisch alles in hokjes indelen.

Pas daarna conclusies te maken…

Voor- en nadelen afwegen.

Pro’s en contra’s, en de hele reutemeteut…

Het is een moeilijk ontwarbare gordiaanse knoop.

Leven op intuïtie of leven op denken…

Misschien is het kwestie van ‘je hebt het of je hebt het niet’…

Heb ik het?

Heb jij het?

Dit is een lastige…

Ik ga hier toch eens rustig voor zitten…

Misschien komt het antwoord dan gewoon vanzelf…

Leren wennen aan dat buikgevoel.

Da’s vertrouwen…

💚