 |
Stop ermee |
Er zijn zo van die dagen, dat mijn innerlijke criticus goed wakker is.
Nog
voor ik zelf mijn oogjes heb geopend, lijkt hij al van de partij.
Ik
zeg ‘hij’, maar dat kan ook een ‘zij’ zijn.
Het
wil nogal eens wisselen.
Het
hangt af op wat voor soort gedachten of activiteiten hij zijn mening geeft.
Al
is dat niet het goede woord.
Hij
geeft zijn mening niet.
Hij
spuit.
Hij
zift muggen.
Zomaar.
Alsof
hij altijd het recht heeft van dat te doen.
Of
het goed overkomt, daar trekt hij zich niks van aan.
Klinkt
het niet dan botst het, denkt hij wellicht…
Geen
zorgen over de gevolgen van zijn gespui.
Voor
een gevoelige ziel als ikzelf, wil dat nogal eens hard aankomen.
Niet
dat ik niet tegen kritiek zou kunnen…
Maar
om alle blaam en gezever, van dit is niet goed, dat is niet goed… heel mijn
wakkere tijd te aanhoren… Pff… zeg ik dan wel eens…
Alsof
hij zich daar ook maar iets van aantrekt.
Ik
zou denken dat ik daar allang zou moeten boven staan.
Me
niks zou aantrekken van wat hij zegt, of meent.
Het
lukt vaak niet.
Luisteren
naar de innerlijke criticus zit ingebakken in mijn genen…
Opgegroeid
in een tijd waar vooral de boodschap was te moeten luisteren.
Naar
iedereen die iet of wat gezag had, was dat dan…
Daarom
is die bij mij ook zo sterk aanwezig.
En
hoe meer ik hem bewust ga bevechten, hoe luider hij klinkt.
De
strijd stilleggen.
Er
niet meer aan denken.
Hem
uitsluiten en uitbannen.
Ik
probeer wel.
Maar
ik faal daarin zo vaak dat dat alleen maar koren op zijn molen is.
Ach…
Het
is me nogal wat.
Vandaag
steek ik dikke stoppen in mijn oren.
Dat
hij zijn plan trekt…
Ik
vaar mijn eigen koers.
Ongestoord…
💜
Waar kan ik zo'n dikke stoppen vinden ? Please!
BeantwoordenVerwijderenEen propje winterstof uit je stoffendoos, daar kom je al een heel eind mee... knuffel ❤️
Verwijderengoed idee;-)
VerwijderenDag Claudine, ik weet niet goed of ik hierop een antwoord heb. Eén ding is zeker, vroeger waren kinderen meestal meer 'bang' dan nu...luisteren was hun enige doe - woord. De scherven van opgeblazen kritiek blijven als herinnering achter...MAAR, je hebt het goed voor: "ik vaar mijn eigen koers en ongestoord" dat zijn jouw woorden en ik denk dat dat de juiste manier is voor alle geschonden hoofden en harten van destijds (en ook nu). De leiding nemen van ons eigen leven en gewoon goed doen zonder andermans beïnvloedingen... Bedankt voor je blog. Het beste voor vandaag. Knipoog. Phil
BeantwoordenVerwijderenJa Phil... groeien is leren, met vallen en opstaan... en tot inzicht komen, daarvoor is het nooit te laat, denk ik... ❤️
VerwijderenDat is ons doel é...maar ik wou toch nog iets toevoegen aan mijn vorig antwoord...misschien zijn wij wel slachtoffers van slachtoffers??? En wij durven daar al iets aan doen...er is dan toch al een zeker groeiproces...Grtjs
Verwijderen