Dag 229 Koordjes

Wirwar

Ik beweeg me doorheen een hobbelig, krom en hoekig landschap.

Er hangt mysterie in de lucht en mystiek.

Ik voel dat aan alles wat ik heb.

Nee.

Ik voel het aan alles wat ik ben.

Dat klinkt beter. 
Veel beter.

Het komt dichter bij de essentie van het leven.

Niet hebben, maar zijn.

Ik ben dan ontvankelijker voor wat is.

Voor de appelblauwzeegroene tinten die de lucht zo betoverend mooi kleuren.

Net als het gras, of is het mos, of is het het prachtigste fluweel…

Het voelt heel zacht onder mijn voeten.

Het spoort aan tot lichtvoetigheid.

Tot lichtheid.
Ragfijne touwtjes wentelen zich in de wolken.
Strelen het mos aan mijn voeten.
Kriebelen mijn tenen.
Het is een raadsel.
Waarom doen ze dit?
Zoeken ze contact?
Kan ik iets doen?
Nee.
Enkel kijken en zien.
Enkel voelen.

Ik wens je een dag die fijn is en een beetje mysterieus.
Dikke knuffel.

💚