Dag 86 Dromenvangers

Kinderdroom

Er hangen dromenvangers aan elk raam van mijn huis.
Nee, da's overdreven, maar ik heb er wel enkele.
Ik hou van dromen.
Ik heb een hekel aan nachtmerries.
Om die enge dingen buiten te houden, hangen ze er.
En ze doen het goed.
Heel goed zelfs.
Ik heb al zodanig veel mooie dromen gevangen, dat ik er wel een heus boek over kan schrijven.
Ja, zou ik moeten doen...
Een echt boek, 
waarin je kan bladeren,
waarin je de geur van de prentjes kan opsnuiven, 
en de letters van de woorden kan voelen.
Soms komen dromen heel dicht bij concretiseren.
Dat is, als ze wegraken uit de spinsels en garens van droomstof die hen ingekapseld houdt.
Terwijl ik dit schrijf, horen jullie niet mijn diep gezucht,
zien jullie ook niet de twinkelende sterretjes in mijn ogen,
bij die aloude kinderdroom.
Misschien was schrijven mijn missie.
Al heb ik wellicht die opdracht niet goed gesnapt,
of heb ik hem uit schrik proberen omzeilen.
Schrijven legt mijn ziel bloot.
Bij die gedachte slaat mijn hart één slag, en wellicht meerdere, over...
Dromen worden waar,
wanneer ze duwtjes in de rug krijgen,
zodat ze naar de oppervlakte kunnen zwemmen.
Enfin.
Moet ik bang zijn van dit schrijven?
Deze blog is ook geschrijf.
Het is een stap, elke dag.
Eén stap.

💙