Dag 211 Proper

Belletjes !

Ik zie er niet uit…

Ik weet het wel hoor.

Ik ben voluit in de natte verf gevallen.

Zomaar, uit evenwicht geraakt.

Plets. Pardoes. Verdikke toch.

Vlekkerige verf die plekken maakt die moeilijk weg te wassen zijn.

Ik heb zitten schrobben met vim en een nagelborstelke… da’s slecht voor ’t vel…

Dat weet ik echt wel hoor!

Foute boel… ik werd nog roder dan ik al was.

Maar er stond nog een doos onder de oude pompsteen.

Met vim krijg je alles proper, zei mijn mammie altijd.

Het hielp niks.

Daarom heb ik een lekker warm zeepbellen baddeke klaar gemaakt…

Ik ga me daarin weken tot mijn velletje helemaal rimpelig wordt.

Ik ga plonsen en duiken in het water, draaien en keren dat het een lieve lust is.

Tot ik mezelf in al mijn properheid amper nog herken.

Tot de belletjes verdwijnen en het water koud wordt… blijf ik in de tobbe.

Dan trek ik de stop eruit…

Vloeien alle modderkleurige restjes verf en al mijn zinloos getob netjes in een draaierige beweging in wijzerzin weg door ’t gaatje…

Waarheen?

Wie zal ’t zeggen…

’t Zal mij een zorg wezen.

Ik kan weer onder de mensen komen…

Koffieke drinken, beetje schrijven…

Ge kent dat wel zeker…

Ik wens je een proper begin van de dag…

Dikke knuffel.

💚