Slingers |
Er
waren eens…
Twee
eenzame plantjes, die na heel wat inspanningen,
na de koude winter, reeds heel vroeg in het jaar,
tegelijk tot bloei waren gekomen.
na de koude winter, reeds heel vroeg in het jaar,
tegelijk tot bloei waren gekomen.
Fleurke
was rank en slank, met haar sierlijke lijnen en rondingskes.
Terwijl
Knolleke, ondanks zijn gedrongen en ineengezakte lijfje,
toch een heel mooi bloemeke tevoorschijn had getoverd.
toch een heel mooi bloemeke tevoorschijn had getoverd.
Qua
bloei leken ze heel erg op elkaar,
wat hun diep gevoel van bij elkaar te passen versterkte.
wat hun diep gevoel van bij elkaar te passen versterkte.
Een
attente slingerplant in de buurt,
had hun verliefde blikken opgemerkt,
en vlijde zijn ranken als een lauwerkrans om het kersverse en prille koppeltje,
had hun verliefde blikken opgemerkt,
en vlijde zijn ranken als een lauwerkrans om het kersverse en prille koppeltje,
om hen wat intimiteit en privacy te geven.
Voorzichtig
vonden Fleurke en Knolleke aftastend de slinger en mekaar.
Fleurke
boog zachtjes mee met de wind in zijn richting,
terwijl hij bijna ongemerkt zijn arm als steuntje in haar rug aanbood.
terwijl hij bijna ongemerkt zijn arm als steuntje in haar rug aanbood.
Ze
snoven beide de zoete geuren van de mengelmoes van frisse feromonen,
en voelden een tintelende weldaad vanuit hun worteltjes naar hun bloempje opstijgen.
Ze
gingen er zowaar helemaal van blozen.
De
slingerplant snapte het helemaal.
Ze
ontbood haar soortgenootjes om de rangen respectvol te sluiten
om Fleurke en Knolleke de ruimte te geven die ze nodig hadden,
om echt helemaal tot bloei te komen…
om Fleurke en Knolleke de ruimte te geven die ze nodig hadden,
om echt helemaal tot bloei te komen…
En
met het verdere verloop…
hebben wij geen zaken.
hebben wij geen zaken.
Nog
een fijne dag.
💙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten