 |
Klaar ? |
Ik
ben weer eens opgestaan.
Hoera
!
Het
is me weer eens gelukt !
Dankjewel
voor elke dag !
Ik
ben in mijn baddeke gesprongen,
heb met de belletjes van schuim gespeeld
en heb een zoetgevooisd ochtendliedje gezongen,
als hulde aan de blanke dag die voor me ligt.
heb met de belletjes van schuim gespeeld
en heb een zoetgevooisd ochtendliedje gezongen,
als hulde aan de blanke dag die voor me ligt.
Ik
heb mijn frisgewassen haartjes in de plooi geföhnd,
mijn nette kleertjes aangetrokken en mijn hoedje opgezet.
mijn nette kleertjes aangetrokken en mijn hoedje opgezet.
Ik
denk dat ik er klaar voor ben.
En
dan zie ik een beeld in de spiegel.
Ik
zie mezelf, dat denk ik toch.
Ik
zie hoe mijn schouders afhangen, alsof ik niets van stevigheid in mijn lichaam
heb.
Ben
ik zo geboren?
Is
dat zo gegroeid door het gewicht van mijn leven.
Is
er iets mis met mijn rug misschien,
of zijn de botten in mijn schouder gewoon losgeraakt,
of wegen mijn armen te zwaar.
of zijn de botten in mijn schouder gewoon losgeraakt,
of wegen mijn armen te zwaar.
Ach,
het zal me wat… die stomme spiegels.
Vertellen
ze ons de waarheid wel?
Of
zijn ze puur bedrog en nep?
Ik
heb er geen idee van.
Waarheid…
Tja, wat is dat nu weer?
Ieder
zijn waarheid.
Zo
is het.
Bovendien
zie ik wat jij niet ziet…
Dat
ik verdorie twee zware tassen van den Aldi draag.
Eentje
in elke hand.
Dat
kon je niet weten natuurlijk.
Ik
ga nu mijn boodschappen uitpakken.
En
eventjes rusten.
Ik
wens je een fijne dag verder…
met
of zonder bedrieglijke bespiegelingen.
💙
💙
Hallo, wat was het vlug 9 februari voor jou! Ik had mijne gsm op 8 uur gezet, en het was nog te vroeg...ik durf gewoon niet in de spiegel kijken, ik weet hoe belabberd ik er bij slenter...weer een vele volle-dozen en een weinig lege-dozen dag...en zo zal het waarschijnlijk nog een lange tijd doorgaan. Soms heb ik goesting om mijne wagen 20xvol te laden met volle dozen en er mee naar het containerpark te rijden met de karton er bij, alles ineens opgeruimd...Heeft het nog wel zin om al die dozen te legen? Ik sta dus ook midden op een 'gevaarlijk' kruispunt...steek ik over of keer ik beter terug? Ja, mijn leven hangt aan mekaar van twijfel, angst, onzekerheid, van onbeantwoorde vragen, waarvan velen waarschijnlijk onbeantwoord zullen blijven. Toch heeft dit iets spannends in zich...wat als alle vragen toch beantwoord worden??? Komen er dan geen vragen meer? Ben ik dan niet meer angstig en schuchter...durf ik dan wel in de spiegel kijken en mijn verrimpeld lichaam aanvaarden? Ik weet het niet...ik zal maar stille voort doen zeker, dan raken de volle dozen misschien toch nog leeg??? Dan kan ik misschien dromen van zonnige, onbezorgde dagen aan zee...zie je wel, heel diep van binnen sprankelt hoop, kijk ik nog uit naar een minder zwaar leven? Aan allen een fijn weekend. Gelukkig is er Phil die me nu naar buiten smeekt om aan zijn dagelijkse wandeling te beginnen. Ik begrijp je gevoel, het lijkt wel een beetje op het mijne niet? Veel geluk met onze vragenlijst! Phil
BeantwoordenVerwijderenAch spiegels en bespiegelingen... wat zeggen ze ons echt? En ja, er is altijd hoop. En da’s heel positief.
Verwijderen