Dag 222 Bladjes

Een eigen willetje

Wat is het een mooie zomerse dag.

Er is geen wind, de temperatuur is gewoon zàààlig.

Ik kijk binnen eens overal rond waar mijn creatieve spulletjes staan.

Mijn oog valt op een hoopje uitgeprinte schilderijtjes. Dat doe ik wel vaker. Een foto nemen van een tussenfase in mijn werk, en dan kijken of het me bevalt, en wat ik eventueel nog kan aanpassen, tot het is wat het hoort te zijn. Tot mijn ziel zegt: het is goed zo.

Met een wit blad, lijm, penseel, schaartje en een bakje ga ik met Nelleke en Oscarke aan mijn voeten, onder de parasol op mijn terras zitten.

Ik begin bladjes uit te knippen. Papier in vier gevouwen, omdat dat sneller gaat…

Ze vallen zachtjes en stilletjes in het bakje dat ik daarvoor had voorzien…

Hé, vooruitziend ben ik wel hoor.

Bladjes, dat zou een boom moeten worden… dat lijkt me wel heel erg logisch…

Ik heb een idee in mijn hoofd, maar mijn handen hebben blijkbaar heel andere plannen…

Ik laat ze doen, ze weten vast wel wat ze willen…

Ik zie iets anders dan de voorgeplande kleurencombinaties die ik in gedachten had…

Ach, doe maar handjes, dan kan ik ondertussen lekker dagdromen, ik zie straks wel wat jullie gecreëerd hebben…

Ik zie vogels graantjes pikken, ik zie een schamele schriele wolk voor de zon schuiven, ik hoor duiven roekoeën, ik zie gele roosjes een tweede bloei krijgen, ik laat me afleiden, en leiden, dat is gewoon fantastisch, dat zou ik meer willen doen…

Waarom ook niet? Gewoon een gewoonte van maken, moeilijk kan het toch niet zijn.

Ondertussen hebben mijn handjes flink geknipt en geplakt…

Wat ik zie op het papier lijkt heel bijzonder te worden.

En plots, in een paniekerige opwaartse beweging, flapperen de handen heen en weer…

Blijkbaar hadden zij niet in de gaten dat er wind op stak…

Heel wat bladjes zijn gaan vliegen…

Sorry, handjes, ik had beter moeten opletten…

Waar zat ik toch met mijn gedachten…

Straks help ik jullie wel hoor…

Ik wens je nog een heel fijne dag, pas op voor onverwachte windjes…

Dikke knuffel.

💚