Dag 134 Bron

Donker

Op mijn lange wandelingen in de natuur,
met of zonder Chanelleke,
kan ik mijn hoofd helemaal leeg laten waaien.

Alle gedachten en zorgen weg…

Alsof er niets meer overblijft.

Net die leegte loopt over van een nieuw contact met mezelf.

Als ik afgedwaald ben in mijn leven,
hervind ik daar altijd de weg terug.

Er gebeurt nog meer.

Omdat de natuur me draagt, me voedt, mijn hart opent,
komt altijd weer dat diep vertrouwen in mijn innerlijke bron.

Het heeft wel even geduurd eer ik het vertrouwen had om hem duidelijk te zien, omdat hij van een diepe en duistere plek leek te komen.

Ja, dat was de angst natuurlijk,
dat het daar alleen maar zwart en donker zou zijn.

Maar gesterkt door het geloof in het zelf herstellend vermogen,
dat we allemaal wel hebben,
kon ik ineens zien hoe helder en klaar het water dat uit de bron opwelde eigenlijk wel was.

Het was zuiver.

Puur.

Rein.

Onuitputtelijk.

Net wat ik nodig heb.

Die verbinding open houden.

Herbronnen en de kracht en de moed aansterken
om iedere dag weer te doen wat moet.

Dan stap ik nu maar weer naar huis.

Ik kan verder.

Zo is het goed.

Herbronnen, een goed idee…

💚