Het LenteCongresCentrum

Op dit zonnige paasweekend, passeer ik nog even in het Zaffelaarse LenteCongresCentrum. 
Ik schrik me een hoedje als ik arriveer. 
De grote bomen zijn gekapt. 
De groene oase waarin de kunstenaars hun atelier en onderkomen hadden, is verdwenen. 
Zelf 'kunstenaar' zijnde, breekt mijn hart. 
Op deze plek, was ik vorig jaar te gast met mijn 'kunstzinnig dagboek' voor het kunstevenement Kunst Omdat het Moet - tiende editie. KOM X.
Er heerste toen een gevoel van verbondenheid, met de plek, 
met de mensen, met de omgeving. 
Er hangt nog steeds een gevoel van verbondenheid.
Naast een groot gevoel van verslagenheid en ongeloof.
In de onkruidtuin van de kleuterschool staan heel wat soorten kruid.
Maar door de ramen is van de bomen amper nog iets te merken.

Kunstenaars brengen cultuur...
Een soort cultuur waar misschien weinig brood in gezien wordt...
Ik weet het niet.
Waar moeten de ateliers heen?
Waar vinden ze een nieuwe stek, met een grote ziel...
waar verbondenheid heerst...
Ik weet het niet...

Wie wil kan nog een kijkje gaan nemen...
Afscheid nemen, nog even rondneuzen in wat was en is geweest.
Dat kan vandaag nog tot 18 uur.
Of morgen op paasmaandag tussen 10 en 18 uur...

Een bezoekje op de valreep, het haalt niet veel uit wellicht...
maar het is een hart onder de riem voor wie afscheid dient te nemen...
Deze slot-tentoonstelling heet de 'bewaarschool'...
Maar bewaren is hier wel heel relatief...

Een spijtige zaak...

💚