Deze dag begon vroeg, met de dagelijkse zorg voor de beestjes. De kipjes Kwiekie, Spic en Span; PJ the pig, het hangbuikzwijntje dat geen mini maar extra large bleek te zijn... Ook de poesjes... En niet te vergeten: Chanelleke...
Op weg naar de achtertuin, waar PJ en de kipjes wonen, loop ik door het gras, bekijk ik de borders en wat er zoal bloeit.
Ik ontdek bloemen, die het gedurende heel de hete zomer hebben laten afweten, maar nu bloeien alsof hun leven ervan afhangt.
Zoals deze dahlia, met een beetje ochtenddauw op de randen van de bloemblaadjes.
Ik neem het beeld mee in mijn dag, het felle rood is voedend voor de creativiteit. Het motiveert.
Er was ook onze leesgroep.
Een fantastisch verhaal werd voorgelezen door Hilde,
met de warme stem.
Het verhaal was heel boeiend en verrassend, het kon alle kanten op.
En het eindigt open...
Dat wil zeggen dat ik me de rest van de dag zal afvragen hoe ik het einde zou invullen...
Ik heb heel veel ideeën...
Er is leegte en er is te veel.
Mijn fantasie slingert me van links naar rechts, van onder naar boven en weer terug.
Misschien dat ik het kan vatten wanneer ik mijn potlood of verf neem en mijn hand laat tekenen wat mijn buikgevoel weet.
Dat doe ik vaak, als mijn verstand voor een raadsel staat.
Dus, dit heeft hier ook een open einde...
Ik weet niet wat ik ga tekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten