De nacht was kort. 't Is te zeggen: ik ben een slechte slaper. Dan maar vroeg uit de veren. Chanelleke komt me dapper duidelijk maken dat ze best nu al wil gaan wandelen.
Ik treuzel wat, omdat de zon toch steeds wat later opkomt, en ik reken op een mooie zonsopgang.
Wanneer ik de dreef in sla, zie ik dat het een topper is.
Ik haast me naar het water, en ik geniet van de kleuren, die heel snel weer verdwijnen.
Ademen.
Stilstaan.
Eventjes...
 |
| Het gewei-manneke in de maak. |
In mijn naam Denert hoor ik toch altijd al een soort hert op de achtergrond.
Het heeft vooral iets mysterieus, iets raadselachtigs.
Vooral ook omdat het een tijdelijke tooi is, iets dat na verloop van tijd gewoon afgeworpen wordt...
Zo heeft het ook een boodschap van vergankelijkheid in zich.
Het gewei-manneke kreeg gisteravond een eerste aanzet in mijn art journal.
Ik heb niet iets als 'mijn art journal' enkelvoud.
Ik heb er in meervoud,
en ik werk in alles door mekaar heen, zodat elk gevoel voor chronologie ontbreekt.
Ik ga dit manneke vandaag nog een beetje bijwerken.
Bijkleuren, intensere trekken geven, of zo. Al weet ik niet waar ik op uitkom.
Dit is onaf.
Zoals veel zaken in het leven onaf zijn of onaf blijven.
Het gewei-manneke groet de dag.
En ik groet jullie 💚
Geen opmerkingen:
Een reactie posten