Dag 140 Zilveren bottekes

Klem

Ik zit een beetje in het nauw gedreven.
Enfin, dat gevoel heb ik toch, al kan ik ook niet meer precies uitleggen 
hoe dat zo gekomen is.
Het lijkt wel alsof alles op me drukt.
Het komt van boven, dus zak ik naar beneden.
Het komt van links en van rechts, blijf ik maar lekker in het midden.
Het komt van onder me...
Toch maak ik me helemaal geen zorgen.
Nee, ik ben niet bang.
Ik ben voorzien op zulke gekke momenten van schijnbare tegenslag.
Ik heb namelijk zilveren bottekes.
Die trek ik aan wanneer ik mogelijks in onzekere situaties verzeilen kan.
Dit is er natuurlijk zo een.
Gek genoeg,
pas ik heel naturel in het gat waarin ik vast zit.
Het is alsof het op maat voor me is gemaakt, dat gat.
Mijn schepper is gul, zou ik zo zeggen...
geen scherpe randen,
geen onvoorziene pinnen of punten...
Gewoon rond en comfortabel is deze klem.
Misschien daarom dat ze ook zo vertrouwd aanvoelt.
Natuurlijk, ik weet wel, voor de schepper was de ene dag ook de andere niet.
Voor mij ook niet,
en wellicht ook niet voor jou.
Ik zou zeggen,
zoek maar een paar zilveren bottekes,
of iets anders om kracht en sterkte uit te putten...
Dan komen we vast allemaal uit het gat...
Goede moed.
Het komt allemaal goed.

💜