vrijdag 5 juli 2019

Dag 194 Lijden

Momentopname



Ik lijd nogal wat, vind ik.
Ik zie af, vind ik.
Ik heb het lastig, vind ik.
Ik draai vierkant, vind ik.
Ik beklaag me nogal wat, vind ik.
Hoe dat zo gekomen is…
Ja, ik vraag het me ook af.
Ik ben vast geboren met een overvolle hersenpan.
Met een overlopend gemoed, of zo iets…
Mijn geest vuurt ideeën op me af, alsof het niets is.
Alsof ik ze allemaal zomaar kan plaatsen…
Niet dus.
Ik lijd aan het ‘trop is teveel’-syndroom.
Ken je dat niet?
Echt?
Ik krijg vaak heel veel ideeën.
Zoveel dat ik op slag een soort van verlamming voel komen opzetten.
Alles blokkeert.
Want als ik verder wil komen, moet ik kiezen.
Keuzes maken…
Archiemoeilijk toch?
Uit de hele hoop, moet ik er dan eentje kiezen om mee aan de slag te gaan.
Tant pis voor de andere, misschien zelfs betere…
Eens een keuze gemaakt, wordt het meestal iets rustiger.
Dan kan ik ontspannen gaan liggen als een toerist in een zuiderse hangmat.
Ik durf dan wel helemaal vergeten dat het de bedoeling is, dat ik aan de slag ga met wat ik gekozen heb.
Dat ik daaraan werk.
Dat daar de nodige productiviteit aan toegevoegd wordt, en dat er een resultaat, liefst dan nog eentje dat toonbaar en presentabel is, uit voortvloeit…
Meedeinend met de wind in mijn hangmat, lig ik helemaal relaxed gewoon naar de, liefst, blauwe lucht te staren.
Blik op oneindig, verstand op nul… zalig is dat…
Ondertussen rijpt de keuze verder…
Tot ze bijna uit haar voegen barst.
Dat is lijden.
Belachelijk is het…
En toch is het zo.
Zo gaat het.
Zo zal het blijven gaan.
Zo is het altijd al geweest.
Kies maar, en relax…
Fijne dag nog…

💛

6 opmerkingen:

  1. Het fonteintje van ideeën droogt niet snel op... En ze zijn allemaal zo aanlokkelijk!
    Ik had het idee om fictie te beginnen schrijven, in mijn hoofd is het al wat uitgewerkt... Maar op papier (of op het scherm) staat nog niet veel :)
    Heel herkenbaar!! :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach Mieke, het komt wel. Je moet maar denken... het is zomer, een tijd om te relaxen, niks te forceren... beetje rusten op tijd en stond... Dikke knuffel...

      Verwijderen
    2. Dag Claudine, prachtige blog! En zeer zeker herkenbaar. Al die verschillende paden en keuzes... een overvloed... klinkt luxe...en toch..
      Ik leg me straks ook lui in het zonnetje, goed idee...relaxen!
      Dikke knuffel.
      ❤️

      Verwijderen
    3. Ja Neste, dat ga ik ook doen zie... genoeg gewerkt voor vandaag... misschien vind ik nog een pluimke... wie weet.... dikke knuffel

      Verwijderen
  2. Hallo Claudine, ik wou op je 'pad' reageren, maar het mijne was toen juist nog heel hobbelig en er lagen stenen los en plassen met héél veel water...Maar... vandaag voel ik mij zo oempapapapa (of zoiets???). Joepie 'mijn' ZON is terug, en die plassen van de voorbije tijd, ze zijn zo snel allemaal opgedroogd...
    Zou het niet kunnen dat kunstminnende mensen als jij, overspoeld worden met massa's goeie ideeën, teveel om ze allemaal op papier te zetten?? Intussen vliegt het vliegtuig maar verder en hoger...Op tijd je hangmat boven halen en duimen dat je vliegtuig niet crasht van de vele passagiers aan boord...Knipoog,
    Op weg naar een zwoele nacht :) Phil en co

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, een creatieve geest stopt nooit met draaien... da’s af en toe lastig... maar uiteindelijk went het wel hoor. Fijne avond Phil...

      Verwijderen

Redding nabij

Onbeholpen Chanelleke was alweer de reddende engel. Met haar aanhoudende geblaf trok ze mijn aandacht. Ik vond een vogeltje. Ik w...