Dag 23 Karakterkop

Van landschap naar karakterkop

Dinsdagnamiddag was een heerlijke dag. Niet nazomers, maar zelfs zomers.
Ik had mijn tafeltje in de tuin geïnstalleerd.
Ik vind het zalig om in de zon te schilderen, ook al gaat felle zon niet zo goed samen met aquarel wegens het te snel opdrogen van het water.
Maar goed.
Ik kon het niet laten.

Ik begon, met een beperkt kleurenpalet, aan iets dat een landschap kon zijn.
Misschien enkele bergen, met een luchtpartij erachter...
Ik vond het wel leuk, maar er zat meer in.

Landschap

Wanneer je je hoofd even naar links draait, dan zie je het zelf ook wel.

Ik zag weer een kop.
Een gefronst voorhoofd, een neus en een bedenkelijke pruillip.

Ik draaide mijn blad een kwartslag,
en zo groeide de karakterkop uit tot wie hij moest worden.

Een streng heerschap, maar zo, links onder zijn oog, is dat geen traan die hij wegpinkt?





Soms zijn de dingen toch echt niet wat ze op het eerste zicht lijken.
En soms staan we bij een eerste aanblik algauw met een oordeel klaar...

Iedereen heeft zijn verhaal.
Ook de kregelige karakterkoppen.

💚

Een toemaatje als herinnering aan de nazomer