Dag 143 De Nellekes

Big band

Het is een heel bijzondere dag vandaag, toch voor de Nellekes.
Die hebben namelijk een muziekband opgericht.
Nellie zingt al heel lang, haar hele leven eigenlijk.
Ze is ongelooflijk goed in de hoge tonen, en ze kan ook aardig goed grunge.
Boris en zijn vriendjes verzorgen de backing vocals.
Die produceren meer vioolklanken, soms een beetje snerpend,
maar die doen heel wat met het gemoed van de luisteraars.
Af en toe sluipt er zelfs een welgemeende en goedgeplaatste miauwklank tussen.
Mijn living hebben ze omgetoverd tot repetitielokaal.
Als ik in mijn eigen kot nog een beetje rust wil vinden, moet ik ergens ver weg kruipen, of nog beter: alweer eens op stap gaan.
Eerlijk gezegd...
ik luister nu al weken naar de repetities van de Nellekes,
en mijn hart smelt wanneer ik ze aanhoor.
Ze zijn trouw op post.
Ze houden zich stipt aan hun planning.
En doen heel erg hard hun best...
Ik ben misschien een beetje bevooroordeeld,
maar ik denk dat,
als ze zo verder doen,
er wel eens iets heel groots kan in zitten.
Met veel oefenen vullen ze straks wel drie of meer Sportpaleizen...
Toen ik dat daarstraks even liet vallen,
zo tussen de soep en de patatten in,
aanhoorden ze dat bericht met heel veel waardigheid,
en vol bescheidenheid.
Hier zit muziek in.
Potentieel.
Groei.
Progressie.
Steeds beter worden.
Dankjewel Nellekes, om mijn dag op te fleuren...
Dikke kus.

💜