 |
Nieuwsgierigheid |
In mijn wereld is niets wat het lijkt.
En ik lijk zelf heel aardig te passen in die atmosfeer van bewegende en slingerende organismen.
Het is er aangenaam warm.
Het licht is troostend en gemoedelijk.
Het houdt me als een zacht dekentje veilig en geborgen.
Maar met mijn aangeboren nieuwsgierigheid, ik kan het ook niet helpen,
gebeurt het dat ik mijn neus in zaken steek, waarvan ik beter afstand zou houden.
Zoals nu...
Wat is toch dat vreemde ding dat ik nu zie?
Het lijkt wel alsof er in het gat in de slinger iets interessants staat te gebeuren.
Ik ben getuige van een geboorte, denk ik toch.
Er is iets nieuws gegroeid, zonder dat ik het in de gaten had.
Het lijkt zo pril en zo kwetsbaar,
dat ik niet dichter durf te naderen,
laat staan dat ik me ermee bemoei.
Op afstand getuige zijn van iets moois,
is op zich al voeding voor mijn ziel.
Er gebeurt zoveel mooi en magisch om me heen,
prachtig gewoon.
Het mogen zien geeft me kracht en energie.
Ik ben een verzamelaar van mooie momenten.
Ik rijg snoeren van schoonheid,
en laat die slingeren in mijn wereld.
Je mag ze plukken en bekijken,
er is genoeg voor iedereen.
💚
Geen opmerkingen:
Een reactie posten