donderdag 29 november 2018

Dag 64 Ruggelings

Ruggensteun


Oef!
We zitten hier wel goed hé!
Lekker ontspannen.
Lekker niksen.
Op de brug naar morgen.
Even zonder zorgen.
Ruggensteun voor elkaar.
Niet denken nu.
Even genieten van de stilte en de rust.
Een onuitgesproken verbondenheid wordt tastbaar
in de raakpunten van onze ruggenwervels.
Geen tijdsbesef.
Geen haast.
Geen moeten.
Geen gedwongenheid.
Hoe zindert dat door elke vezel van mijn wezen, van mijn zijn.
Het is een zachte trilling die mijn pijn oplost.
Die rakelingse, ruggelingse aanwezigheid van jou,
heelt als moederzalf mijn oude wonden.
Het is goed zo.

💚

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Redding nabij

Onbeholpen Chanelleke was alweer de reddende engel. Met haar aanhoudende geblaf trok ze mijn aandacht. Ik vond een vogeltje. Ik w...