Dag 124 Elektriciteit

Prikkels

Het is zo'n dag.
Veel wind, veel regen, 
en een heel onrustige slaap.
Het vooruitzicht van dagen vol afspraken met doktoren... en zo... je weet wel...
Ik kan er niet goed tegen.
Ik moet er nog aan beginnen, en het lijkt wel of iedere vezel in mijn lichaam geprikkeld reageert.
Zie me hier nu staan zeg...
Alsof ik mijn vingers in het stopcontact heb gestoken en er een zware stroomstoot door me heen is geschoten, van links naar rechts, van onder naar boven, en weer terug.
Ik adem diep in en uit.
Op het eerste zicht lijk ik heel kalm en rustig... 
maar schijn bedriegt...
Ik vind dit maar niks.
Maar het moet hé...
Ik wil wel weten waar ik aan toe ben. 
Zoals iedereen.
Ik ga alles ondergaan en dan rustig afwachten. 
Zoals het hoort.
En dan aanvaarden wat is, en doorgaan. Het beste maken van elke dag.
Want elke dag blijft een geschenk om dankbaar voor te zijn, 
sowieso...

💙