 |
Blinkend |
Iedere dag ga ik bij het opstaan
even zitten in mijn oude zetel bij het raam.
Het is een vast ritueel
dat structuur geeft aan de dag die komt.
Het is een meditatiemoment,
waarin er voor een buitenstaander wellicht niets lijkt te gebeuren.
Vanbinnen rommelt het wel.
Zelfs de karaktervolle zetel zit vol verhalen.
Flarden ervan.
Half herinnerd.
Half bedacht.
Met een vleugje fantasie op smaak gebracht.
Met hier en daar een kwinkslag.
Of een vreemde kronkel.
Of een onverwachte wending.
Als die ideeën me vullen,
vanuit mijn billen, omhoog, tot de kruin van mijn schedel,
begin ik te branden.
Ik gloei als de bladzijden van het nog ongeschreven boek.
Het is een warm en fijn gevoel.
Ik weet niet of het er ooit van komt,
om alle bladzijden te vullen,
om die lege aanblik ervan te verzachten.
Ik weet het niet.
Ik heb geen idee.
Opjagen heeft geen zin.
Sommige dingen hebben tijd nodig.
Veel tijd.
En tijd is een geschenk.
Ik ga aan mijn dag beginnen.
Hoopvol.
Zinvol.
Vol goesting.
Knuffel.
💙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten