Dag 125 Reusje

Groot

Ik ben groot, heel groot geworden.Grote handen, grote voeten... En een heel grote neus.
Die neus, ja daar zit ik nogal mee.
Het is het enige waar ik me nogal aan stoor in mijn dagdagelijkse bezigheden.
Hij zit behoorlijk in de weg.
Ik kijk er ook de hele dag op.
Het maakt het natuurlijk niet eenvoudig,
omdat ik supergevoelig ben voor geuren. Ik raak er vaak mijn kluts door kwijt.
O, heb ik je nog niet verteld dat ik eigenlijk een reus ben...
Nee?
Wel, bij dezer, weet je het dan.
Ik probeer het te verbergen. Ik heb een kromme rug gekregen van het bukken. 
Mensen lijken het niet zo te hebben voor reuzen...
Het valt ook erg op... zo groot zijn.
Alles is hier zo klein... Pff...
Maar goed, Ik loop mezelf nogal wel eens in de weg.
Ik struikel over mijn eigen voeten, omdat ik nogal moeite heb met de drukte hier, met het verkeer... met alles wat me in de weg loopt eigenlijk.
En auto's en zo... Dat kan aardig stinken... krijg ik wel eens hoofdpijn van.
Dat is nogal wat dan, in mijn grote hoofd... Reuzehoofdpijn is dat. Erg. Echt erg.
Enfin. 
Wat ik wil zeggen, is dat het opvallen, hoe dan ook... me wel zwaar valt... Omdat ik gewoon, gewoon zou willen zijn, zoals ieder mens... 
Ik weet wel, het is een lange weg... aanvaarden wie ik ben... 
Accepteren dat ik anders ben... 
Zou het eenvoudiger zijn om een dwerg te zijn? Nee, dat lijkt me ook niet simpel.
Ik weet het niet...
Ik ben wie ik ben...
We hebben allemaal onze strubbelingen en geplogenheden.
Niemand heeft zichzelf gemaakt... Toch?
Zo is het.

💙