Dag 147 Half werk

Gescheurd en geplooid

Het was zo'n mooie lentedag gisteren,
en vandaag houdt weer diezelfde belofte in zich.
Ik ben zaterdag in mijn tuin bezig geweest,
en voor ik er erg in had was het avond.
Ik heb gisteren gereserveerd voor schilderen.
Ik ging ijverig op zoek naar wat ik nu precies wilde gaan doen.
Ik ging eerlijk gezegd een beetje de mist in.
Toen zag ik mijn dik art journal, dat ik gemaakt heb van oude schilderijen op papier.
Dingen waar ik niet mee verder kon, of die nooit af geraakt waren.
Ik had de grote bladen in vier gescheurd en netjes ingebonden,
met de coptic stitch techniek.
Op de linker helft van dit blad stond een half hoofd.
Het was kaal, en de achtergrond was heel vreemd, vond ik.
Dit was een prima uitdaging om ermee aan de slag te gaan.
Met een tekenbord op mijn knieën, het art journal daarop, en met een heel beperkt aantal teken- en schilderspullen ben ik aan de slag gegaan...
In de zon, natuurlijk... Niet zo goed voor schilderwerk en zo,
maar die mooie dag kon ik toch niet zomaar laten passeren...
Vitamientjes opdoen, altijd mooi meegenomen...
Ik heb de blanco rechter bladhelft aangevuld, met de sfeer die er was links.
Dat half kopje dat er al stond, ik denk dat ik dat minstens tien jaar geleden had gestart.
Dat zette me even aan het denken, maar ik liet het gemijmer heel snel los.
Iets ouds nieuw leven inblazen, leuk.
Ik gooi niets weg, onder het motto dat de inspiratie om er verder mee aan de slag te gaan ooit wel komt... En dat weggooien zonde is van het papier...
Dus dit is het geworden... 
Alweer een roskopje... 
Met een heel erg geprononceerde vouw in het midden... Maar die hoort er bij...
Een spannend verhaal hoort er niet bij...
Het was een doodgewone dag, met doodgewone dingen,
in een stralende zon, en zalige temperaturen...
Meer moest dat gisteren echt niet zijn...
Geluk zit vaak in doodgewone dingen...
Ik wens je een fijne lentedag, alweer...

💜