 |
Gejaagd door de wind |
Een namiddag voor mezelf gehad gisteren.
Eerst een hele tijd zitten aarzelen waarmee ik zou beginnen.
Nee, misschien moest ik eerst maar enkele dingen afwerken.
Ik heb heel wat projectjes die onaf zijn.
En dan gaat het leven weer met me op de loop.
Ik voel me als mijn schilderijtje;
opgejaagd door de wind, de buien, en de snelle wolken, sla ik op de vlucht.
Ik heb woorden in mijn hoofd en in mijn haar.
Straks waait mijn hoed nog weg.
Ik moet me haasten,
want de lucht is dreigend en donker.
Maar waar moet ik heen, in een landschap dat me geen schuilplaats biedt.
Wat moet ik doen?
Misschien is het een goed idee om even pas op de plaats te nemen.
Een beetje te rusten.
Bekomen.
Ademen, hou ik me voor, dan komt de rest vanzelf.
Ik hoor de twijfel diep in mij, een stem die zegt: 'niets komt vanzelf'...
Ja, dat zou kunnen kloppen.
Soms moeten we echt krachtdadig handelen, beslissingen nemen.
En dat kan heus wel wat tijd kosten.
Heel veel dingen moeten rijpen.
Goede beslissingen moeten we niet overhaasten.
💚
Geen opmerkingen:
Een reactie posten