Dag 9 Het geheim

Intrigerende tonderzwam

Voor de tweede keer deze week ben ik het bos in gedoken, nog steeds op zoek naar antwoorden.

Kilometers heb ik afgelegd in het grote bos. En ik heb stiekem vastgelegd wat ik zag.

Maar daarvoor moest ik heel wat moeite doen.

Het bos geeft niet zomaar zijn geheimen prijs.

Ik ben op mijn knieën gaan zitten, ik heb op mijn buik gelegen.

En net die nederigheid opende een hele nieuwe, fantastische wereld voor me.

Mooie kabouterhuisjes

Ondanks hun aarzelingen bij aanvang van de kennismaking, lieten ze me toe dat ik onder het tipje van hun sluier keek.

Of onder hun pinnemuts, in hun eigen taal.

Ik zag een wondere wereld. Ik werd verrast, door zoveel openheid en mededeelzaamheid.

En gastvrij, dat waren ze zeker, toen ze van hun eerste schrik een beetje bekomen waren.

Ik werd getrakteerd op eikelpap en grasgroene mossoep, 

waar ik niet echt een fan van was, 

maar voor de beoogde toenadering was het noodzakelijk dat ik me volledig inleefde en proefde van hun bestaan.

Van het een kwam het ander.

Het ene woord bracht het andere mee.

Ze vertelden.

Ik vertelde.

We ontmoetten mekaar zelfs in piepkleine dingetjes.

We bereikten in het volste vertrouwen zelfs het punt dat ze me hun grote geheim vertelden.

En zoals het gaat met geheimen,

moet er over gezwegen worden.

In alle talen.

Dus lieve lezer... Neen.

My lips are sealed.

💚