 |
Geduldig afwachten |
Ik leef nog een beetje in zwart-wit modus,
tussen kerst en nieuwjaar,
zoek ik een beetje soberheid.
Deze tijd van het jaar durft nog wel eens aan mijn inspiratie knabbelen.
Hij vreet er gaten in als muizen in een stuk harde kaas.
Ik dacht even aan opgeven, aan een time-out of zo.
Maar toen,
keek ik door de het heldere glas van de keukendeur,
en ik zag dit lieflijk tafereeltje.
O, nee,
de inspiratie is niet weg,
niet opgedroogd,
niet weggeknabbeld door een stel grijze muizen...
Zie ze daar zo zitten,
wachtend op wat komen moet.
Hun gezellige manier van kijken
doet me nadenken,
en op mijn eigen beperkende bedenkingen terugkomen.
Geen stilvallen.
Geen time-out.
De verhalen wachten om verteld en gehoord
of gelezen te worden.
Strakjes gaat het zwart-wit weer over in kleur,
misschien wat aarzelend in het begin.
Of ook niet.
Kleur kan spetterend uitbarsten..
Ik weet het niet wat komt.
Ik kan alleen maar intuïtief mijn weg vervolgen.
En soms alleen een beetje geduldig wachten.
💖
Hey Claudine, ik vind je tekst vandaag terug heel mooi, eerlijk en herkenbaar. We kunnen soms niet anders dan geduldig wachten. Ik ken die dagen dat alles zwart-wit is en das niet leuk. Als ik het laat zijn is er meestal de dag nadien heel wat ingekleurd. Steunende knuffel. Neste
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je steunknuffel. Een knuffel terug...
VerwijderenOoit zei iemand me : als je je down voelt en geen kleur in't leven ziet, bedenk dan dat je ziel aan het kuisen is ..... Allen lijkt het deze dagen eerder op een heel grote , langdurende grote kuis .....
BeantwoordenVerwijderenHa, dag mams logboek. Dat is wel mooi: een ziel die kuist...
VerwijderenEen mooi beeld is dat... Mercikes...
Enne , ik hou zo van die kabouterkes die ons vertellen dat het leven niet alleen grijs is !
BeantwoordenVerwijderenIk ook ... zot van kabouters...
Verwijderen