Dag 111 Eindelijk!

Dikke vriendjes

Het heeft toch wel heel lang geduurd, eer dat vrouwtje van ons, een plaatsje vond op haar blog, voor ons.

Eindelijk, mogen we ons eens laten zien.

Ik, Chanelleke, of Nellie, of Nelleke, of Neltieke... hoe ze me ook noemt... ik ben altijd wel te vinden voor een wandeling of een spelletje 'apporteren'.
Ik kan heel erg braaf zijn, en geduldig... Maar er zijn momenten dat ik het ook echt wel kan uithangen... 

Natuurlijk zijn we dikke vriendjes.
Ook met den Boris, of den Bo... die rosse kater, waarvan ik echt ben gaan houden.

We leven dus niet als kat en hond. Wel als matekes....

Samen spelen en ravotten, dat kunnen we als de beste. 

Liefst doen we dat buiten op het gras... 

Maar het kan ook binnen natuurlijk. Rondjes lopen en de boel overhoop halen, ja, dat kunnen we als de beste.

Ons vrouwtje een beetje op de zenuwen werken, dat kan ook gebeuren... zo af en toe.

Of de hele zetel voor onszelf opeisen, zodat zij geen plek meer heeft.

Den Bo, die heeft niet zo veel last van de winterse of natte dagen.
Ik wel hoor.
Ik zit te wachten tot het droog is, en nog leuker vind ik het wanneer de zon schijnt. Daar fleur ik helemaal van op. 

Ons vrouwtje lijkt een beetje op mij, een klein beetje toch... ze houdt niet echt van de winter. 

Is het niet zo dat hondjes op hun baasjes gaan lijken, of is het omgekeerd?

Heb ik het goed gedaan?

Mijn inbreng in haar blog? 

Jullie mogen het zeggen hoor, als het nergens op lijkt. 

Ik heb wel mijn best gedaan... Dikke zoen 💛