 |
Rustig |
Zucht.
Nog een zucht...
Snuifje.
Snuf. Snuf.
Mijn kriebelende neus voelt de koude nacht,
en wiegelt wat heen en weer in de vochtige lucht.
Aftasten.
Niet goed.
Het voelt niet goed.
De wind heeft te luid gehuild.
De regen heeft te hard getikt op mijn bladerdak.
Ik ben niet klaar.
Het is nog niet klaar genoeg,
om mijn comfortabel nest op te geven.
Het komt vast door die rare seizoenen,
die geen benul meer hebben van tijd,
dat ik zo
onrustbarend vroeg gewekt word uit mijn diepe winterslaap.
Zucht.
Ach, wat heet winter...
Ik geef me toch niet gewonnen hoor!
Ik blijf gezellig liggen.
Geen energie verbruiken,
tot wanneer het echt moet.
Tot de tijd en ikzelf er rijp voor zijn.
Slaapwel hé.
Tot ooit.
Misschien.
Zucht.
💙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten