maandag 7 januari 2019

Dag 103 Het witte bos

Hallo ?



Is hier iemand?
Hoort iemand me?
Nee...
Oei...
Wat nu?

Ik ben de weg kwijt in dit vreemde witte bos.
Ik zie door het bos de bomen niet meer.
Het is hier zo anders, dan waar ik vandaan kom.
Waar ik woon zijn de bomen heel groot.
En ik bedoel héééél groot, en hoog, en grillig.

Hier zijn ze alleen maar akelig wit en staan ze op afgemeten rijen.
Niet kriskras door elkaar heen, zoals waar ik thuis hoor.
Ik vind het beangstigend, bangelijk...
Hoort dit bij wat ze beschaving noemen?
Ben ik in de mensenwereld beland?

Ach nee toch!
Ik wil terug.
Weer naar het mij bekende uitgestrekte woud met echte bomen,
waar ik de weg blindelings ken,
en dus ook nooit verdwaal.

Sorry hoor!
Hier kan ik niet blijven.
Salukes hé...
Ik vind de weg wel...

💗

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Redding nabij

Onbeholpen Chanelleke was alweer de reddende engel. Met haar aanhoudende geblaf trok ze mijn aandacht. Ik vond een vogeltje. Ik w...