Dag 108 Verlangen

Solo

Het kleine vogeltje op de rand van de muur
kijkt vol verlangen uit naar wat lente in de lucht.
Verleid als het was door betoverende kleuren in het ochtendgloren.
Het vat met heesheid een stemmig morgenlied aan.
Zijn stemmetje is hoorbaar onvolwassen en heel pril en breekbaar.
Zoals het eerste gezang altijd een beetje klinkt.
Dit vogeltje kent zijn eigen stem nog niet.
Het moet wennen aan zichzelf en hoe hij klinkt.
In zijn chanson zitten oncontroleerbare klanken en tonen.
Het doet heel hard zijn best om te volharden in de ontdekking
van zichzelf en de wereld.
Wat twijfel nestelt zich in zijn hartje.
Het lijkt er op dat hij het enige vogeltje is dat al wakker is geworden.
Zou het dan te vroeg zijn?
Is het te snel ontwaakt uit zijn eerste winterdroom?
Zachtjes klinkt zijn liedje bij dit onrustwekkende besef
wanneer een stijve bries zijn veertjes roert.

💛