Nee, het is niet precies dat, maar het is iets wat me overkomt.
In het creatief paradijsje is natuurlijk niets aards of hemels me vreemd.
Ik laat het gewoon zijn gang gaan.
Op een van die dromerijen stond ik plots oog in oog met een roze olifant, die zei dat hij Pinky heette.
Weinig origineel zul je denken.
Maar zo ging het.
Hij keek me verwachtingsvol aan en ik ontsnapte niet aan zijn blik. Die grote ogen met heel veel diepgang, leken me zelfs te betoveren.
Hoe meer ik mee gleed in zijn wereld, hoe minder hij op een olifant leek.
Waar zijn grote oren hoorden te zitten, zaten wat schaarse, losse, lange haren, die toch op de een of andere manier heel goed bij hem pasten.
Hij praatte door zijn slurf, alsof het een megafoon was. Ik kon dan ook heel goed horen wat hij me zei.
Hij zei dat alles wat ik meende te zien, enkel een vermomming was, om te ontsnappen aan de kudde waartoe hij in werkelijkheid behoorde.
De waarheid was, dat Pinky zijn eigen waarheid had.
Het zou te ver leiden om zijn hele verhaal te doen, maar wat ik begreep was dat het ging om een ernstig geval van identiteitsverwisseling...
Hoe dan ook.
Pinky was Pinky niet.
En toen werd ik wakker, uit mijn dagdroom.
💙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten