zaterdag 5 januari 2019

Dag 101 De poort

Rustig blijven


Op de rand van een nieuw begin,
zit ik stil op de uitkijk.
De plek waar ik zit, 
zit vol vuur en vol passie.
Toch blijf ik rustig zitten.
In het groeiend verlangen om door te gaan,
ligt de kiem voor wat komen kan.
Hier liggen kansen,
die ik kan nemen, of kan laten.
Kan ik zo de toekomst sturen,
bijsturen, vraag ik me af.
Ik weet het niet.
Geen mens die weet wat komt.
Het leven doet toch wat het moet doen.
Ik voel het licht al op mijn zij,
het geeft kracht,
en moed.
Het wijst op een vervolg.
Het is een knipoog naar morgen.
Ik laat de klaarte binnen stromen.
Er tekent zich iets af door de poort naar meer.
Ik zuig mijn longen en hart vol hoop.

Straks sta ik op,
en ga ik verder.
Eén stap verder dan waar ik daarnet stond.
De reis zet zich door.
Ik sluit mijn ogen,
en rust nog even uit.
Ik heb vast een hele weg te gaan.

💗





2 opmerkingen:

  1. Dank omdat jij iedere dag de kans grijpt om de wereld een stuk mooier te maken. Dankbaar zijn wij die geïnteresseerd je iedere dag lezen. Ik wens je veel verlangen om je tocht verder te zetten. Kracht en moed om je weg te gaan naar iedere morgen, naar ieder nieuw begin. Bedankt voor je wijsheid dat je elke dag met ons deelt. Veel succes en een knipoog naar morgen. Van harte. Phil

    BeantwoordenVerwijderen

Redding nabij

Onbeholpen Chanelleke was alweer de reddende engel. Met haar aanhoudende geblaf trok ze mijn aandacht. Ik vond een vogeltje. Ik w...