 |
Opdringerig |
De tijd dringt.
Hij klopt op de deur van het voorbije jaar.
Hij is opdringerig.
Hij wil me doen nadenken over wat voorbij gegleden is dit jaar.
Hij wil me per se attent maken op het feit dat ik nog geen enkel goed voornemen heb geformuleerd voor het jaar dat trappelend op de dorpel van de deur naar het nieuwe jaar staat te wachten.
Ik heb nog geen enkele goede intentie klaarzitten in mijn volle hoofd.
En dat terwijl sommigen hele lijsten hebben gemaakt.
Volle to-do-lijsten.
Bucket-lijsten als overvolle emmers,
waar af en toe wat gedruppel over de rand spat
als de wind zich er aanmatigend mee moeit.
Niks van dit alles hier.
En toch,
als ik eerlijk ben,
kom ik er niet onder uit.
Er is echt geen ontsnappen of ontkomen aan.
Ik neem me voor mijn gevoel en mijn intuïtie te volgen,
en door te gaan op het pad dat ik voor en achter me zie.
Een pad vol inspiratie, vol creativiteit en kunst.
Speciaal is dit voor mij natuurlijk niet.
Het is een tweede natuur.
Het is een instinct,
iets oncontroleerbaar, iets onstuurbaars
dat me drijft in de richting van datgene
dat me altijd redding biedt op moeilijke dagen,
en immens veel voldoening en kracht op de andere momenten.
Want ik ben een believer.
Ik geloof echt dat kunst de wereld kan redden.
Een utopie?
Nee hoor.
Bijlange niet...
Gewoon proefondervindelijk ondervonden.
Creativiteit is top!
En als we allemaal samen met mildheid, zorg en liefde
naar onszelf, naar mekaar, naar de natuur kijken,
dan komen we stapje, per stapje,
dichter bij een wereld waar het goed is om in te leven...
Een utopie?
Nee hoor.
Wel een streven,
een doel.
Nog een fijne zondag,
op de valreep bijna van oud naar nieuw...
💙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten