Dag 153 Gouden gong

Verdeeld

Ik begrijp je niet.
Ik denk dat jij mij ook niet begrijpt.
We spreken niet eens dezelfde taal.
Ik hoor klanken die ik niet eens ken,
wanneer jij praat.
Ik kleed me anders dan jij.
Ik denk dat ik veel vrijer ben dan dat jij bent,
of ooit zou kunnen zijn.
Je ziet er anders uit dan ik.
Ik vind je zelfs een beetje raar...
Mijn wereld is vast veel meer vrijgevochten dan die van jou.
Ik ken jouw cultuur niet.
Ik denk dat jij die van mij ook niet kent.
En wat jij eet,
da's helemaal vreemd... Dat is zelfs heel raar...
Jij gelooft in een andere god...
Ik weet het niet goed,
maar ik denk dat wij geen enkel raakpunt hebben.
Dat we mekaar zelfs niet echt kunnen ontmoeten.
Ik denk dat het beter is dat we alles laten zoals het is.
Ik denk dat we moeten terugkeren van waar we komen,
van waar we thuishoren...
Zelfs de grote leiders in de wereld spreken een andere taal.
Er is geen communicatie.
Dus waarom, zouden wij dan, als kleine mensjes,
de uitdaging aangaan om mekaar ergens in het midden
te willen vinden?
De gouden gong heeft geslagen.
De verdeeldheid blijft.
Jij brengt me in de war.
Waar gaat dit naartoe?
Misschien zegt ons hart iets anders,
ooit kunnen we mekaar nog eens tegenkomen...
Als we er klaar voor zijn.
Ik heb stof tot nadenken.
Dat ga ik ook doen...
Doe jij dat ook?

💛